تاثیر سطوح مختلف چربی حیوانی (پیه گاو) بر روی مصرف و بازدهی انرژی قابل متابولیسم، و شاخصهای تولید در جوجه های گوشتی تجاری

در دو نوع جیره غذایی (الف) : کم انرژی (2900 کیلوکالری انرژی قابل متابولیسم در کیلوگرم) (ب) : بر انرژی (3100 کیلوکالری انرژی قابل متابولیسم در کیلوگرم) 3 سطح چربی حیوانی (پیه گاو)، صفر 5 و 10 درصد استفاده شد . جیره ها به مدت 56 روز به جوجه های گوشتی خورانیده شدند. جیره های مورد آزمایش عبارت بودند از : (الف) جیره های کم انرژی : صفر درصد چربی در جیره حاوی 2900 کیلوکالری انرژی قابل متابولیسم . 5 درصد چربی در جیره حاوی 2900 کیلوکالری انرژی قابل متابولیسم . 10 درصد چربی در جیره حاوی 2900 کیلوکالری انرژی قابل متابولیسم . (ب) جیره های پرانرژی : صفر درصد چربی در جیره حاوی 3100 کیلوکالری انرژی قابل متابولیسم . 5 درصد چربی در جیره حاوی 3100 کیلوکالری انرژی قابل متابولیسم . 10 درصد چربی در جیره حاوی 3100 کیلوکالری انرژی قابل متابولیسم . کل مدت آزمایش از لحاظ احتیاجات غذائی جوجه ها به 3 دوره، -1 سن صفر تا 2 هفتگی (دوره پیشدان یا آغازی) -2 سن 2 تا 6 هفتگی (دوره رشد)، -3 سن 6 تا 8 هفتگی (دوره پروار یا پایانی) تقسیم شد. در داخل هر سطح انرژی، جیره ها از لحاظ پروتئین و سایر مواد مغذی مشابه بوده و همچنین در هر یک از دوره ها نسبت انرژی به پروتئین در بین کلیه جیره ها یکسان بود . میزان مصرف غذا (بازا هر جوجه در روز 0 گرم) تحت تاثیر سطوح انرژی قرار نگرفت ، اما در دوره رشد و مجموع هشت هفته جیره های چربی دار در سطح کم انرژی به مقدار بیشتری مصرف شدند (p<0.01) . میزان اضافه وزن (بازا هر جوجه در روز 0 گرم) در دوره پروار (پایانی) تحت تاثیر سطوح انرژی قرار گرفت . جوجه هایی که جیره های پرانرژی را مصرف کردند دارای اضافه وزن بیشتری بودند (p<0.05) . تاثیر سطوح چربی در دوره های پیشدان (آغازی) و رشد معنی دار بود. دراین دوره ها جیره های چربی دار در سطح کم انرژی در مقایسه با جیره فاقد چربی اختلاف معنی دار داشتند (p<0.05) . نسبت تبدیل غذا (اضافه وزنˆمصرف غذا) در کلیه دوره های تحت تاثیر سطوح انرژی قرار گرفت . در دوره پیشدان (آغازی) (p< 5) و سایر دوره ها (p<0.01) جیره های پرانرژی سبب بهبود بازدهی غذا گردیدند. در دوره پیشدان (آغازی) تاثیر جیره های چربی دار در کم انرژی در مقایسه با جیره فاقد چربی معنی دار بود (p<0.05) جیره های پرانرژی در دوره رشد و مجموع هشت هفته جیره های حاوی 10 درصد در مقایسه با 5 درصد چربی بهتر بود (p< 5) . مصرف انرژی قابل متابولیسم و انرژی قابل متابولیسم تصحیح شده برای ازت (بازا جوجه در روز 0 کیلوکالری) که از طریق عملی اندازه گیری شده بود در دوره رشد در جیره های پرانرژی و جیره های چربی دار در کم انرژی بیشتر بود (p< 5). انرژی ذخیره شده در بدن در دوره پروار (پایانی) تحت تاثیر سطوح انرژی قرار گرفت . میزان ابقا انرژی (بازا هر جوجه در روز 0 کیلوکالری) با استفاده از جیره های پرانرژی افزایش یافت (p<0.05) . استفاده از جیره های پرانرژی سبب بهبود بازدهی انرژی (نسبت انرژی ذخیره شده در بدن به مصرف انرژی قابل متابولیسم) در دوره پروار (پایانی) شد (p< 5) . درصد ترکیبات لاشه کامل (رطوبت ، پروتئین، چربی) تحت تاثیر جیره های مورد آزمایش قرار نگرفت .